Overdaad schaadt. Vandaag machien kapuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut--------------
't Was teveel op korte tijd. Elke dag weer afleren mens te zijn. Zodra je je beter voelt, inhouden. Zoniet, lig je weer ziek in bed. En ondertussen gaat dat leven door. Tik tak ...
Onverwachte gebeurtenissen omarmen is veelal een kwestie van mentale soepelheid. Je verwacht A en het wordt B. Ben je van nature iemand die liever A bleef hebben of makkelijk B aanvaardt? Als coach in communicatievaardigheden kan ik daar nog wel even over uitwijden.
En dan ben je mentaal flexibel, zie je alle voordelen aan het snel aanpassen van je mentale status aan veranderingen maar zit je opgeschept met een lichaam dat niet draait. Niet eventjes, maar al jaren. Dag in, dag uit. Een lichaam dat niet draait, een brein dat niet draait. Je hersenen werken nog als een zakrekenmachine, niet meer als supercomputer. Eenvoudige zaken worden gecompliceerd. En plots wordt die evidentie van oudsher plots een pak moeilijker.
Een verandering wordt een aanslag op je fysieke welzijn want een inspanning leidt tot verergering van je kwaal. Het is als dansen op een slappe koord. Je vindt je evenwicht, begint ineens de wind te waaien.
Eergisteren was een bevestiging dat het de goede kant met mijn chemische stofjes uitgaat. Ik was niet in paniek bij het slechte nieuws. Alles ging relaxed. Begin dit jaar heb ik mezelf betrapt op een paniekaanval in een zwembad.
De jongste kreeg zwemles net als een reeks ukjes van 2 voet hoog. Eentje viel in diep water en niemand had het gemerkt. In mijn ijver de zwemmeester te verwittigen gleed ik bovendien uit. Een gekneusde ziel én billen.
maandag 10 januari 2011
Dag 333 Whisky
Mijn geplande platte rustdag is in het water gevallen gisteren. Vandaag wordt het overeind blijven of struikelen.
Hubby en ik gaan een paar meubelzaken bezoeken. Met de koopjes kunnen we hopelijk dit huis in orde krijgen. Alles is netjes voorbereid. Elke website bekeken en opgeschreven wat ons interesseert. Elke stap telt als je ME/CVS hebt! En het budget ook natuurlijk ... Je ziet het einde van de tunnel niet maar wel die van je rekening.
De laatste winkel was een beddenwinkel. Tegen dan was ik zo murw dat ik niet meer van die matras geraakte.
Wel een goede deal gedaan. Je gaat binnen en je wijst de goedkoopste versie aan van wat je zogezegd wil hebben. De verkoper wil je een duurder model verkopen. Dus speel je mee. Dan kom je vaak aan het dubbel van de prijs en het model dat je echt wil hebben.
Je zit aan tafel en vraagt of er niets extra van de prijs gaat wegens solden. De verkoper doet een eerste poging. Die is te weinig. Je twijfelt en zegt dat je budget eigenlijk voor het intiële (goedkoopste) model was en dat je weet dat hij die prijs nooit kan aanbieden, dan sta je op.
De verkoper inmiddels alle mogelijke scenario's aan het bedenken, jij bedankt hem voor alle moeite en aan de deur, komt zijn collega eraan die nog een laatste berekening doet. De vraagprijs ligt dan tussen het initiële model en het duurdere model dat je gekozen hebt. Je hebt dus 25% korting bekomen.
Mijn benen waren gesloopt. Krampen van mijn voeten tot aan mijn buikspieren. Oksels die staken. The usual stuff. Een kort dutje om op te laden want de dag was nog niet voorbij.
Als afsluiter, mijn zus die met haar kroost nieuwjaarsbrieven kwam voorlezen. Het was een kort vrolijk wederzien. De fles Cognac en Whisky die hier al 28 jaar liggen te verstoffen, zijn eindelijk nog eens uit de kast gehaald. Jammer dat het niet vaker lukt. Hopelijk heeft ze de smaak te pakken gekregen ...
Hubby en ik gaan een paar meubelzaken bezoeken. Met de koopjes kunnen we hopelijk dit huis in orde krijgen. Alles is netjes voorbereid. Elke website bekeken en opgeschreven wat ons interesseert. Elke stap telt als je ME/CVS hebt! En het budget ook natuurlijk ... Je ziet het einde van de tunnel niet maar wel die van je rekening.
De laatste winkel was een beddenwinkel. Tegen dan was ik zo murw dat ik niet meer van die matras geraakte.
Wel een goede deal gedaan. Je gaat binnen en je wijst de goedkoopste versie aan van wat je zogezegd wil hebben. De verkoper wil je een duurder model verkopen. Dus speel je mee. Dan kom je vaak aan het dubbel van de prijs en het model dat je echt wil hebben.
Je zit aan tafel en vraagt of er niets extra van de prijs gaat wegens solden. De verkoper doet een eerste poging. Die is te weinig. Je twijfelt en zegt dat je budget eigenlijk voor het intiële (goedkoopste) model was en dat je weet dat hij die prijs nooit kan aanbieden, dan sta je op.
De verkoper inmiddels alle mogelijke scenario's aan het bedenken, jij bedankt hem voor alle moeite en aan de deur, komt zijn collega eraan die nog een laatste berekening doet. De vraagprijs ligt dan tussen het initiële model en het duurdere model dat je gekozen hebt. Je hebt dus 25% korting bekomen.
Mijn benen waren gesloopt. Krampen van mijn voeten tot aan mijn buikspieren. Oksels die staken. The usual stuff. Een kort dutje om op te laden want de dag was nog niet voorbij.
Als afsluiter, mijn zus die met haar kroost nieuwjaarsbrieven kwam voorlezen. Het was een kort vrolijk wederzien. De fles Cognac en Whisky die hier al 28 jaar liggen te verstoffen, zijn eindelijk nog eens uit de kast gehaald. Jammer dat het niet vaker lukt. Hopelijk heeft ze de smaak te pakken gekregen ...
Dag 332 Scan
Deze ochtend van de neuroloog een voorschrift gekregen voor een MRI-scan. Hij wil voorlopig geen SPECT-scan of PET-scan vanwege het verhoogde kankergevaar dat deze onderzoeken met zich meebrengen.
Als de MRI-scan iets oplevert, gaan we voortkijken wat we kunnen doen.
Er is een eenheid die zich bezigheid met mitochondrieën in UZA Edegem - dezelfde waar het CVS referentiecentrum gevestigd is - maar hij zei er onmiddellijk bij: "Dat zal je niets opleveren want je weet wel waarom."
M.a.w. er zitten de verkeerde mensen ...
Voor de PET-scan moet je toelating hebben van de adviseur van de ziekteverzekering zei ie.
Hij wil wel proberen te helpen binnen te geraken bij dr Smeitink, diensthoofd "at the Nijmegen Centre for Mitochondrial Disorders".
Verder is het druk met twee knulletjes van zes in huis maar toegegeven, ze houden elkaar goed bezig. Een boterham aanbieden aan de partner van de aangereden vriendin, pubers die met bendes neerstrijken in huis, tussendoor op het forum wat meelezen en schrijven, tot slot een pannekoekenbeslag uit een doosje roeren.
Tegen 18 uur gaan de alarmlampjes branden en voel ik de verzuring in sneltempo opkomen. Ik leg me neer op de bank. Hubby kijkt met tegenzin naar de kookpotten. Straks misschien een lekkere pannekoek?
Eerst nog die jonge hondjes in bad en bed steken. Ze hebben dolle pret. Gelukkig vallen ze snel in slaap.
Wat een wederopstanding weer vandaag. Ik zit aan 1,5 mg LDN sinds 16 december.
Als de MRI-scan iets oplevert, gaan we voortkijken wat we kunnen doen.
Er is een eenheid die zich bezigheid met mitochondrieën in UZA Edegem - dezelfde waar het CVS referentiecentrum gevestigd is - maar hij zei er onmiddellijk bij: "Dat zal je niets opleveren want je weet wel waarom."
M.a.w. er zitten de verkeerde mensen ...
Voor de PET-scan moet je toelating hebben van de adviseur van de ziekteverzekering zei ie.
Hij wil wel proberen te helpen binnen te geraken bij dr Smeitink, diensthoofd "at the Nijmegen Centre for Mitochondrial Disorders".
Verder is het druk met twee knulletjes van zes in huis maar toegegeven, ze houden elkaar goed bezig. Een boterham aanbieden aan de partner van de aangereden vriendin, pubers die met bendes neerstrijken in huis, tussendoor op het forum wat meelezen en schrijven, tot slot een pannekoekenbeslag uit een doosje roeren.
Tegen 18 uur gaan de alarmlampjes branden en voel ik de verzuring in sneltempo opkomen. Ik leg me neer op de bank. Hubby kijkt met tegenzin naar de kookpotten. Straks misschien een lekkere pannekoek?
Eerst nog die jonge hondjes in bad en bed steken. Ze hebben dolle pret. Gelukkig vallen ze snel in slaap.
Wat een wederopstanding weer vandaag. Ik zit aan 1,5 mg LDN sinds 16 december.
Abonneren op:
Posts (Atom)